Het universum is een van de meest fascinerende en mysterieuze plekken die je je kunt voorstellen. Door het ogenschijnlijk oneindige aantal sterrenstelsels, zonnestelsels, planeten en andere systemen is het heelal een van de grootste, onbekende kosmos die je je maar kunt voorstellen. Om deze reden filosoferen mensen al zo lang als wij leven over dit enorme netwerk. Hoe lang bestaat het universum, hoe is het ontstaan, is het eindig of zelfs oneindig in omvang? En hoe zit het met de zogenaamd “lege” ruimte tussen de individuele sterrenstelsels. Is deze ruimte mogelijk helemaal niet leeg en zo niet, wat bevindt zich dan in deze duisternis?

Het energetische universum

Om het universum in al zijn volheid te kunnen begrijpen, is het noodzakelijk om diep in de materiële laag van deze wereld te kijken. Diep in de schil van elke materiële staat bevinden zich alleen energetische mechanismen/toestanden. Alles in het bestaan ​​bestaat uit trillingsenergie, energie die op een geschikte frequentie trilt. Deze energetische bron is al door een grote verscheidenheid aan filosofen in beslag genomen en in verschillende verhandelingen en geschriften genoemd. In de hindoeïstische leringen wordt deze elementaire kracht Prana genoemd, in de Chinese leegte van het taoïsme (de leer van de weg) Qi. Verschillende tantrische geschriften verwijzen naar deze energiebron als Kundalini. Andere termen zijn orgon, nulpuntsenergie, torus, akasha, ki, od, adem of ether. Verwijzend naar de ruimte-ether wordt dit energetische netwerk door natuurkundigen ook vaak beschreven als een Dirac-zee. Er is geen plaats waar deze energetische bron niet bestaat. Zelfs de ogenschijnlijk lege, donkere ruimtes van het universum bestaan ​​uiteindelijk uitsluitend uit pure licht/ontdichte energie. Dit inzicht kreeg ook Albert Einstein, en daarom herzag hij in de jaren twintig zijn oorspronkelijke stelling over de ogenschijnlijk lege ruimtes van het universum en corrigeerde hij dat deze ruimte-ether een reeds bestaande, energetische zee is. Het ons bekende universum is daarom slechts een materiële uitdrukking van een immateriële kosmos. Op dezelfde manier zijn wij mensen slechts een uitdrukking van deze subtiele aanwezigheid (deze energetische structuur maakt deel uit van de allerhoogste autoriteit die er bestaat, namelijk bewustzijn). Natuurlijk rijst de vraag sinds wanneer dit energetische universum heeft bestaan ​​en het antwoord is heel eenvoudig: altijd! Het primaire levensprincipe, de primaire basis van de intelligente creatieve geest, de subtiele primaire bron van het leven is een kracht die altijd heeft bestaan, bestaat en voor altijd zal bestaan.

Er was geen begin, want deze oneindige bron heeft altijd bestaan ​​vanwege zijn ruimte-tijdloze structurele aard. Bovendien kan er geen begin zijn geweest, want waar een begin was, was er ook een einde vooraf. Bovendien kan niets uit niets voortkomen. Deze grond van bewustzijn kan nooit verdwijnen of in het niets verdwijnen. Integendeel, dit netwerk heeft het vermogen tot permanente spirituele expansie. Net zoals het menselijk bewustzijn zich voortdurend uitbreidt. Zelfs nu, op dit altijd bestaande moment, breidt je bewustzijn zich uit, in dit geval door dit artikel te lezen. Wat je daarna ook zou moeten doen, je leven, je realiteit of je bewustzijn heeft zich uitgebreid rond de ervaring van het lezen van dit artikel, of je het artikel nu leuk vindt of niet, dat doet er niet toe. Het bewustzijn blijft zich maar uitbreiden, er kan nooit sprake zijn van mentale stilstand, een dag waarop je eigen bewustzijn niets ervaart.

Het materiële universum

Het energetische universum is de basis van ons bestaan ​​en is er altijd geweest, maar hoe zit het met het fysieke universum, wie heeft het geschapen en heeft het altijd bestaan? Natuurlijk had dat materiële universum geen oorsprong. Het materiële universum of de materiële universa volgen het principe van ritme en vibratie en eindigen uiteindelijk met de tijd. Het heelal ontstaat, breidt zich met enorme snelheid uit en stort uiteindelijk weer in. Een natuurlijk mechanisme dat elk universum op een gegeven moment ervaart. Op dit punt moet ook worden gezegd dat er niet slechts één universum is, integendeel: er zijn een oneindig aantal universums, waarbij het ene universum aan het volgende grenst. Om deze reden zijn er ook een oneindig aantal sterrenstelsels, zonnestelsels, planeten en ook een oneindig aantal levensvormen. Grenzen bestaan ​​alleen in onze geest, zelfopgelegde grenzen die onze mentale verbeelding vertroebelen. Het universum is dus eindig en bevindt zich in een oneindige ruimte, deze is ontstaan ​​door bewustzijn, de bron van de schepping. Bewustzijn heeft altijd bestaan ​​en zal voor altijd bestaan. Er is geen hogere autoriteit, het bewustzijn is door niemand gecreëerd, maar het creëert zichzelf voortdurend.

Het universum is daarom slechts een uitdrukking van bewustzijn, in wezen één enkele gerealiseerde gedachte die uit het bewustzijn voortkwam. Dit is ook één reden waarom God in die zin geen fysieke persoonlijkheid is. God is veel meer een allesdoordringend bewustzijn dat zichzelf individualiseert en ervaart door incarnatie. Daarom is God niet verantwoordelijk voor de bewust veroorzaakte chaos op onze planeet, die uitsluitend het resultaat is van energetisch verdichte mensen, individuen die chaos, oorlog, hebzucht en andere lagere ambities in hun eigen geest hebben gelegitimeerd. Daarom kan ‘God’ ook geen einde maken aan het lijden op deze planeet. Alleen wij mensen zijn daartoe in staat en dit gebeurt door ons creatieve bewustzijn te gebruiken om een ​​wereld te creëren waarin vrede, naastenliefde, harmonie en oordeelsvrijheid worden gewaardeerd, een wereld waarin de individualiteit van ieder wezen wordt gewaardeerd. Blijf in die zin gezond, gelukkig en leef een leven in harmonie.