Het grote weerspiegelt zich in het kleine en het kleine in het grote. Deze zinsnede is terug te voeren op de universele wet van correspondentie of ook wel analogieën genoemd en beschrijft uiteindelijk de structuur van ons bestaan, waarin de macrokosmos wordt weerspiegeld in de microkosmos en vice versa. Beide bestaansniveaus lijken qua structuur en structuur sterk op elkaar en worden weerspiegeld in de betreffende kosmos. In dit opzicht is de buitenwereld die een persoon waarneemt slechts een spiegel van de eigen innerlijke wereld en wordt de mentale toestand van iemand op zijn beurt weerspiegeld in de buitenwereld (de wereld is niet zoals hij is, maar zoals jij bent). Het hele universum is een samenhangend systeem dat, vanwege zijn energetische/mentale oorsprong, steeds weer in dezelfde systemen en patronen wordt uitgedrukt.

Macro en microkosmos spiegelen elkaar

De buitenwereld die we kunnen waarnemen via onze bewuste geest, of beter gezegd een mentale projectie van onze eigen geest, wordt uiteindelijk weerspiegeld in onze innerlijke natuur en omgekeerd. Daarbij wordt de eigen innerlijke toestand altijd overgebracht naar de uiterlijk waarneembare wereld. Iemand die een innerlijk evenwicht heeft, die het eigen geest/lichaam/spirit-systeem in balans houdt, draagt ​​deze innerlijke balans over naar bijvoorbeeld de buitenwereld, wat resulteert in een ordelijke dagelijkse routine of ordelijke leefomstandigheden, schone kamers of beter gezegd , er zou zich een nette ruimtelijke omstandigheid kunnen voordoen. Iemand die zijn eigen lichaam/geest-systeem in balans heeft, voelt zich niet op dezelfde manier depressief, zal geen depressieve stemmingen ervaren en zal zijn eigen omstandigheden in evenwicht houden vanwege zijn aanzienlijk meer uitgesproken levensenergie. Iemand die op zijn beurt een innerlijke onbalans voelt/draagt, zou zijn eigen omstandigheden niet op orde kunnen houden. Vanwege verminderde levensenergie, eigen traagheid - lethargie, in het geval van het pand, zou hij hoogstwaarschijnlijk niet de juiste volgorde aanhouden. De innerlijke chaos, dat wil zeggen de eigen onbalans, zou dan onmiddellijk worden overgebracht naar de eigen buitenwereld en het resultaat zou een chaotische leefsituatie zijn. De binnenwereld wordt altijd weerspiegeld in de buitenwereld en de buitenwereld wordt altijd weerspiegeld in de eigen binnenwereld. Dit onvermijdelijke universele principe wordt in deze context op alle niveaus van het bestaan ​​weerspiegeld.

Macrokosmos = microkosmos, twee bestaansniveaus die, ondanks de verschillende afmetingen, vergelijkbare structuren en toestanden hebben..!!

Zo boven - zo beneden, zo beneden - zo boven. Zo binnen - zo zonder, zo zonder - zo binnen. Zo in het groot, zo in het klein. Om deze reden wordt het hele bestaan ​​zowel op kleinere als op grotere schaal weerspiegeld. Of het nu gaat om de microkosmos (atomen, elektronen, protonen, quarks, cellen, bacteriën, enz.) of de macrokosmos (universums, sterrenstelsels, zonnestelsels, planeten, enz.), alles is qua structuur vergelijkbaar, met als enige verschil de ordes van grootte. . Om deze reden zijn alle bestaansvormen, afgezien van de stationaire universums (er zijn talloze universums die stationair zijn en op hun beurt omgeven zijn door een nog veelomvattender systeem), coherente universele systemen. De mens vertegenwoordigt één enkel complex universum, eenvoudigweg vanwege zijn biljoenen cellen. Universums zijn daarom overal, omdat alles wat bestaat uiteindelijk complexe functionaliteiten en mechanismen heeft die alleen op verschillende schaalniveaus tot uiting komen.

Verschillende systemen die een vergelijkbare structuur hebben

De macrokosmos is dus slechts een beeld of een spiegel van de microkosmos en omgekeerd. Een atoom heeft bijvoorbeeld een structuur die lijkt op die van een zonnestelsel. Een atoom heeft een kern waarrond het aantal elektronen draait. Een sterrenstelsel heeft op zijn beurt een galactische kern waarrond zonnestelsels draaien. Het zonnestelsel is een systeem dat, zoals de naam al doet vermoeden, een zon in het centrum heeft waar de planeten omheen draaien. Nog meer universums grenzen aan universums, nog meer sterrenstelsels grenzen aan sterrenstelsels, nog meer zonnestelsels grenzen aan zonnestelsels en op precies dezelfde manier grenzen nog meer planeten aan planeten. Net zoals in de microkosmos het ene atoom het andere volgt, of zelfs de ene cel de volgende cel volgt. Natuurlijk lijkt de afstand van sterrenstelsel tot sterrenstelsel gigantisch voor ons mensen, een afstand die nauwelijks te bevatten is. Als je echter zo groot zou zijn als een sterrenstelsel, zou de afstand voor jezelf net zo normaal zijn als de afstand van huis tot huis in een buurt. De atomaire afstanden lijken ons bijvoorbeeld erg klein. Maar als je naar deze afstand zou kijken vanuit het gezichtspunt van een quark, dan zouden atomaire afstanden voor ons net zo groot zijn als galactische of universele afstanden. Uiteindelijk is deze gelijkenis van de verschillende bestaansniveaus ook te danken aan onze immateriële/spirituele grond. Of de mens of het ons 'bekende' universum nu is, beide systemen zijn uiteindelijk slechts een resultaat of een uitdrukking van een energetische bron, die vorm krijgt door intelligent bewustzijn/geest. Alles wat bestaat, elke materiële of immateriële staat, is een uitdrukking van dit energetische netwerk. Alles komt voort uit deze oorspronkelijke bron en komt daardoor altijd in dezelfde patronen tot uiting. Vaak spreekt men ook graag van de zogenaamde fractaliteit. In deze context beschrijft fractaliteit de fascinerende eigenschap van energie en materie, die zich altijd uitdrukt in dezelfde vormen en patronen op alle niveaus van het bestaan.

Het uiterlijk en de structuur van ons universum wordt weerspiegeld in de microkosmos..!!

Een cel in onze hersenen lijkt bijvoorbeeld van een afstand erg op een universum, daarom zou je ook kunnen aannemen dat een universum uiteindelijk een cel vertegenwoordigt die voor ons gigantisch lijkt, die deel uitmaakt van een brein dat we niet kunnen bevatten. De geboorte van een cel lijkt op zijn beurt sterk op de dood/desintegratie van een ster in termen van zijn externe representatie. Onze iris vertoont opnieuw zeer sterke overeenkomsten met planetaire nevels. Welnu, uiteindelijk is deze omstandigheid iets heel bijzonders in het leven. Vanwege het hermetische principe van correspondentie wordt de hele schepping weerspiegeld op zowel grotere als kleinere schaal. Alles wat bestaat vertegenwoordigt een uniek universum, of beter gezegd fascinerende universums, die, ondanks hun individuele creatieve expressie, extreme overeenkomsten vertonen in termen van structuur. Blijf in die zin gezond, gelukkig en leef een leven in harmonie.